Nowe zasady udzielania urlopów wypoczynkowych przy zastosowaniu tzw. godzinowej metody – to kolejny niezmiernie istotny element zmian wynikających z listopadowej nowelizacji. Prawo do wypoczynku, w tym do urlopu wypoczynkowego, jest uprawnieniem powszechnym gwarantowanym aktami prawnymi najwyższej rangi.
Prawo do urlopu wypoczynkowego
Urlop wypoczynkowy jest świadczeniem pracowniczym wynikającym ze stosunku pracy, polegającym na zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Długość urlopu wypoczynkowego określają przepisy k.p., przepisy branżowe bądź regulacje wewnętrzne zakładów pracy, przy czym te ostanie nie mogą ograniczać uprawnień urlopowych przyznanych w k.p.
Urlop wypoczynkowy jest płatnym zwolnieniem od pracy przysługującym pracownikowi w każdym roku kalendarzowym. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikowi ciągłość wypoczynku urlopowego. W Kodeksie Pracy są jednak dopuszczalne wyjątki w których urlop, może zostać podzielony na części (art. 162 k.p.) bądź pracodawca ma możliwość odwołania pracownika z urlopu (art. 167 k.p.). Przy czym pracownik nie ma możliwości zrzeczenia się przysługującego mu prawa do wypoczynku. Pracownikowi przysługuje prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlop wypoczynkowy, przy czym jest to możliwe jedynie w sytuacji, gdy następuje wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy.
Prawo do pierwszego urlopu w życiu zawodowym
Pracownicy, podejmują pracę po raz pierwszy w życiu zawodowym mają prawo do urlopu wypoczynkowego z upływem ostatniego dnia każdego przepracowanego miesiąca, po tym czasie przysługuje im 1/12 wymiaru urlopu rocznego. Prawo do kolejnego urlopu wypoczynkowego pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym w dniu 01.01. danego roku, pod warunkiem zachowania ciągłości zatrudnienia (art. 153 § 2 k.p.).
źródło: Kodeks Pracy
