XXI wiek to nie tylko nowinki techniczne, to także okres, w którym gospodarka bardzo szybko zmienia swoje trendy i potrzeby. Z roku na rok okazuje się, że potrzebni są specjaliści, z co rusz to ciekawszych zawodów. Wniosek z tego jeden: ważna jest wszechstronność pracownika, bo konkurencja nie śpi.
Mogłoby się wydawać, że młodość to najlepszy okres dla człowieka. Zero odpowiedzialności, zero zmartwień… to prawda, ale jest to także najlepszy okres, aby odpowiednio pokierować swoje wybory, aby w dorosłym życiu mieć satysfakcjonującą pracę, a co za tym idzie szczęśliwszy byt.
Planowanie własnej kariery jest procesem, w którym definiujemy i podejmujemy działania, skierowane na osiąganie zamierzonych przez nas celów zawodowych. Dla młodego człowieka, może być to abstrakcją, ale wystarczy odpowiednie spojrzenie, aby dojść do odpowiednich wniosków. Od strony przedsiębiorców mówimy z kolei o zarządzaniu karierą, czyli o odpowiednim wykorzystaniu potencjału i kwalifikacji swoich pracowników, tak aby zapewnić sobie grupę specjalistów na chwilę obecną i na przyszłość. Rozwój kariery można zatem nazwać spoiwem łączącym oba spojrzenia. Zarówno potrzeby pracowników, jak i pracodawców. Pochodnym pojęciem jest samorozwój, czyli zdobywanie nowych doświadczeń, umiejętności, wiedzy oraz postawy pozwalające zgłębić własny potencjał. Wszystko to łączy się w pewność siebie, komfort jak również zdolność auto-planowania.
Literatura jest bardzo obfita w różnego rodzaju definicje słowa „kariera”. Najczęściej używana jest propozycja D.E. Supera, mówiąca, że jest „polem zdarzeń składających się na życie”, co jasno utwierdza nas w przekonaniu, że jest to wybór odpowiedniej drogi życiowej. Ma to oczywiście swoje etapy:
Poszukiwanie à Środkowa kariera à Późna kariera à Schyłek
Cały ten proces jest uzależniony od wieku. Tutaj najnowszą koncepcją jest koncepcja A. Pocztowskiego z 1998 roku:
|
I etap: przygotowanie do kariery |
0-25 lat |
|
II etap: wczesna kariera |
18-35 lat |
|
III etap: środkowa kariera |
35-55 lat |
|
IV etap: późna kariera |
50-emerytura |
Skupiając się na najważniejszym, w młodym wieku, etapie: przygotowaniu do kariery. Tu najistotniejsze jest określenie własnych zainteresowań. Najlepsze co może nas spotkać, to praca związana z naszym hobby, bądź zainteresowaniami. Na tym poziomie, dopiero myślimy, co byśmy chcieli robić w przyszłości. Niekiedy, jednak droga do celu może być długa i zawiła, więc im wcześniej sobie to uświadomimy tym lepiej. Przykładowo praca z językiem obcym, wymaga od nas dobrej jego znajomości, czyli jakiegoś czasu na naukę. Podobnie jak tancerz, malarz, pisarz, czy inne zawody artystyczne. Tu można po prostu odpowiednio zagospodarować swój wrodzony talent, albo potencjał. W zawodach bardziej uniwersyteckich (ekonomista, lekarz, psycholog, nauczyciel), dobrym krokiem jest wybór odpowiedniego profilu szkoły średniej. To ułatwia zdanie matury z wymaganych na studiach przedmiotów. Jeśli nauka naszego wymarzonego zawodu, sprawia nam przyjemność, można pomyśleć o jakiś dodatkowych kursach, bądź warsztatach… często organizowanych dla młodych przez uczelnie. Oprócz wiedzy daje nam to dodatkowe kwalifikacje, które możemy trwale wpisać sobie w CV.
W dzisiejszych czasach może być ciężko ze znalezieniem pracy. A to kryzys gospodarczy, a to brak kwalifikacji, bądź doświadczenia. Tu najważniejsze, aby drobnymi krokami brnąć do przodu i nie załamywać się małymi porażkami. Zdarza się także, że żeby dojść do celu trzeba odrobinę zboczyć ze ścieżki. Taka ewentualność wzmacnia tylko charakter i konsekwencje – trening czyni mistrza. W takich warunkach zdrowe myślenie jest niemalże gwarancją sukcesu.
Autor: Rafał Jatczak, Wadwicz Sp. z o.o.
