Prawie wszyscy sądzimy , że dobry przywódca ma ,, to coś’’, co pozwala mu pociągać za sobą innych. Czym jest ,, to coś’’? zwykle nazywamy to charyzmą i w niej upatrujemy sukcesu przywódców. Czy to jednak wystarczy aby inni chcieli za nami podążać a co więcej realizować nasze cele i wyznawać podobne wartości? Raczej nie. Charyzma choć może przyciągać, wcale nie musi zatrzymywać. Co zatem sprawia, że kogoś uznajemy za prawdziwego przywódcę i chcemy podążać za nim? Jak przywódca funkcjonuje w organizacji i co może dla niej osiągnąć?
Przywódca przez duże P
Wielu menadżerów chce przewodzić i bardzo często wydaje im się, że tak właśnie jest. Bywa jednak, że cały proces zarządzania tylko pozornie przybiera formę przywództwa. Prawdziwy lider to nie koniecznie osoba która umie rozdzielać i delegować zadania, prawidłowo komunikować się a później je odbierać. Przywódca który osiąga swoje cele to ktoś kto inspiruje, aktywizuje i motywuje zespół a przede wszystkim potrafi wiązać ze sobą ludzi emocjami i wspólnotą interesów. Nic tak nie wiąże ludzi i zespołów jak wspólne osiąganie założonych celów, ważne jednak by na każdym etapie ich realizacji odznaczać się specyficznymi cechami które zespół sam zdefiniuje jako przywództwo.
Dojrzałość komunikacji
Inteligencja emocjonalna choć często niedoceniania i pomijana wpływa praktycznie na wszystko. Na nasze relacje w każdym miejscu i środowisku. Wpływa też na bycie prawdziwym liderem. Co oznacza? Przede wszystkim znajomość siebie, własnych emocji, stanów, realistyczną samoocenę a w ogromnym stopniu także wiarę w siebie, własne możliwości, autoironiczne poczucie humoru. To także umiejętność rozumienia i odczytywania własnych nastrojów i zdolność do kierowania nimi. Jeśli emocje nas zdominują wszystko inne będzie już poza nasza kontrolą. Dobry przywódca nie jest nadwrażliwy , nie upatruje sensu działania w każdym drobiazgu i szczególe, bo wie, że ,,kto za dużo czyta temu psują się oczy’’. Zdrowy rozsądek, logika, uzasadnione wątpliwości, praca z pasją i świadomość innych światów pozwala odnajdywać się w każdej sytuacji by później móc nią sprawnie kierować.
Jak pracuje z ludźmi?
Komunikacja jest podstawą sukcesu w świecie społecznym i dobry przywódca o tym doskonale wie. Co zatem robi? Przede wszystkim inwestuje swój czas i zaangażowanie w kontakty z ludźmi. Czasami zdarza się, ze szukając pereł odnajdujemy diament co oznacza tyle, że w ludziach można odkryć to czego sami o sobie nie wiedzą lub co skrzętnie przed innymi ukrywają. Dobry przywódca to ktoś kto chwali, docenia, wspiera , słucha, zachęca, wzmacnia, potrafi żartować, akceptować odmienne poglądy i opinie ale także nadzoruje i potrafi ryzykować. Niczego wielkiego nie osiągnięto jeszcze bez ryzyka. Jakakolwiek decyzja jest lepsza niż żadna. By je podejmować potrzeba samodzielności myślenia, a przede wszystkim odwagi i wiary, że może się udać. Nie dając przyzwolenia na porażki sobie ani zespołowi wykluczamy go z procesu uczenia. Porażka jest i zawsze będzie kluczem do osiągnięcia sukcesu i dlatego trzeba dawać szansę odniesienia porażki nikt bowiem nie nauczy się jeździć na rowerze czytając tylko instrukcję. Przywódca daje zatem przyzwolenie na popełnianie błędów co pozwala na przejście z poziomu ,,widzieć do umieć’’. Menadżerowie którzy chcą być określani jako przywódcy musza nauczyć się angażować pracowników, wierzyć w nich, wspierać, a w dużej mierze odwoływać się do emocji by zdobyć nie tylko umysł ale i serce zwolennika.
Przywództwo w organizacji
Należy dopasować styl przywództwa do etapu rozwoju organizacji a także dojrzałości zawodowej zespołu któremu się przewodzi. To dojrzałość zadaniowa decyduje o tym kiedy i jak zostanie wykonany projekt i ile wysiłku oraz zaangażowania zostanie w niego włożone. Przywódca wyznaczy drogę i przez nią poprowadzi, nie wykona jednak samodzielnie całej pracy musi zatem pamiętać o tym, że tylko razem każdy będzie mógł osiągnąć więcej.
Przywódcy z reguły robią to co daje szeroko rozumiany zysk, zaczynają od rzeczy małych , z pozoru nieistotnych i błahych by stopniowo z poziomu dobrego przejść do wielkiego. Działają z pasją, mają wizję, potrafią kreować rzeczywistość , sytuacje, nie naśladują, nie żyją z dnia na dzień, reagują i odpowiadają na to z czym się spotykają, chcą i potrafią spędzać czas z ludźmi. Ignorując ludzi bądź nie poświęcając im wystarczająco uwagi oddalamy się od największego dobra luksusowego organizacji- kapitału ludzkiego.
Zmiany zaczynają się zwykle kiedy zaczyna dziać się źle. Dla menadżerów często najtrudniejszą decyzją jest powstrzymanie się od działania . Trzeba pamiętać, że czasem warto śpieszyć się powoli a od przybytku głowa może boleć gdyż tracimy sens tego co jest ważne i najbardziej korzystne w danej chwili. Stabilność osiąga się czynem , realistycznym podejściem do problemu, właściwym rozumieniem sytuacji w której się znajdujemy, kreowaniem rozwiązań, które tylko z pozoru mogą wydawać się nie do przyjęcia. By wcielać je w życie trzeba znaleźć w sobie odwagę i zwolenników wtedy gdy jest na to czas (nie kiedy zaczyna dziać się źle).
Sukces przywódcy określają jego wrodzone predyspozycje, nastawienie do siebie, ludzi z którymi pracuje, rzeczywistości, sytuacji z którymi się spotyka. Pewne jest jednak , że by przewodzić trzeba widzieć, chcieć, czuć mocniej i więcej niż inni i pamiętać, że najkrótsze polecenia dają największe przesłanie.
Na koniec pamiętajmy jeszcze o jednym o czym często powtarzał William Szekspir:
Wiemy kim jesteśmy ale nie wiemy kim stać się możemy.
Autor: Anna Kowalczyk, psycholog , specjalista ds. HR w Nexio Management
