Minimalne wynagrodzenie w 2011 roku

W 2011 roku zmienia się wysokość minimalnego wynagrodzenia pracowników. Najniższa pensja wzrośnie z 1317 zł do 1386 zł. Kwota ta została ogłoszona w rozp. RM z dn. 05.10.2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r. (M.P. Nr 194, poz. 1288). Minimalne wynagrodzenie będzie więc wyższe o 69 zł, czyli o ponad 5,2% od obowiązującego w 2010 r.

W związku z podwyższeniem kwoty minimalnego wynagrodzenia od 01.01.2011 r.:

  • pracodawcy powinni podnieść wynagrodzenia najmniej zarabiającym pracownikom, tak aby ich pensja nie była niższa niż 1386 zł na pełnym etacie (wyjątek stanowią pracownicy w 1. roku pracy, o czym piszemy niżej),

  • rośnie najniższa podstawa wymiaru świadczeń chorobowych – jeżeli podstawa, wyliczona jako średnie wynagrodzenie z 12 lub mniej miesięcy jest niższa niż podstawa minimalna, wówczas płatnik jest zobowiązany do uwzględnienia w obliczeniach świadczeń chorobowych tej wyższej podstawy,

  • zmienia się minimalna kwota nadpłaty, która może być zwracana przez ZUS, zamiast zaliczania na poczet składek bieżących lub przyszłych,

  • wzrasta dodatek za pracę w porze nocnej,

  • wzrasta maksymalna kwota odprawy z tytułu zwolnień grupowych.

Wynagrodzenie w 1. roku pracy

Wyjątkowo minimalne wynagrodzenie dla pracowników w pierwszym roku ich pracy może być niższe niż pensja minimalna – mianowicie może wynosić 80% kwoty „ogólnego” wynagrodzenia minimalnego. Zapis ten zawarto w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.).
Kwota minimalnego wynagrodzenia dla tej grupy pracowników również wzrasta w przyszłym roku – z 1 053,60 zł do 1108,80.

Minimalna podstawa zasiłku chorobowego

W związku z ogłoszeniem wyższej kwoty minimalnego uposażenia od przyszłego roku wzrastają też najniższe świadczenia chorobowe.
Wysokość najniższych zasiłków związanych z chorobą lub macierzyństwem pracownika ustalana jest w oparciu o art. 45 ust. 1 oraz art. 47 ustawy z dn. 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512) – podstawa wymiaru tych świadczeń to 86,29% minimalnego wynagrodzenia.
Jeżeli kwota podstawy wymiaru wynikająca z obliczenia przeciętnego wynagrodzenia z okresu 12 lub mniej miesięcy jest mniejsza niż najniższa podstawa – wówczas sumę wynikającą z obliczeń należy skorygować do wysokości podstawy minimalnej. Nie będzie miał w tym przypadku zastosowania przepis art. 43 ustawy chorobowej (o nieobliczaniu ponownym podstawy, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe).
Minimalna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, zgodnie z podanymi wyżej regulacjami, będzie w 2011 r. wynosić:

  • 956,78 zł – w 1. roku pracy,

  • 1195,98 zł – dla pozostałych pracowników.

Zwrot nadpłaconych składek

Zmiana wysokości minimalnego wynagrodzenia powoduje, że wzrasta najniższa kwota nadpłaty, którą ZUS zwraca płatnikowi (na wniosek). Zgodnie z art. 24 ust. 6b s.u.s., kwota ta stanowi równowartość 5% najniższego wynagrodzenia – czyli od 01.01.2011 r. wyniesie 69,30 zł (w br. jest to 65,85 zł). Niższe nadpłaty ulegają zaliczeniu z urzędu na poczet składek obecnych lub przyszłych – nie ma możliwości wnioskowania o ich zwrot przez ZUS.

Dodatek za pracę w porze nocnej

Na mocy art. 1518 § 1 k.p. pracownikom wykonującym pracę w porze nocnej (8 godzin między godzinami 21.00 a 7.00) przysługuje specjalny dodatek do wynagrodzenia – wynosi on 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę – za każdą godzinę pracy w porze nocnej.

Podstawa naliczania dodatku w roku 2010 wynosi 263,40 zł, od 01.01.2011 r. będzie to 277,20 zł. Przykładowo, w podstawowym systemie czasu pracy, w styczniu 2011 r., pracownicy powinni przepracować 160 godzin. Kwota dodatku za pracę w porze nocnej wyniesie więc:
277,20 zł : 160 godzin = 1,73 za 1 godz.

Maksymalna kwota odprawy z tytułu zwolnień grupowych

Pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi odprawę w przypadku rozwiązywania umowy o pracę za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika. W zależności od stażu pracy u danego pracodawcy pracownikowi przysługuje odprawa w wysokości:

  • jednomiesięcznego wynagrodzenia – gdy pracownik był zatrudniony krócej niż 2 lata,

  • dwumiesięcznego wynagrodzenia – gdy pracownik był zatrudniony od 2 do 8 lat,

  • trzymiesięcznego wynagrodzenia – gdy pracownik był zatrudniony ponad 8 lat.

Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Jej wysokość nie może jednak przekraczać kwoty 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli od 01.01.2011 r. 20 790 zł.

Autor: B. Opar, Źródło: Biblioteka Prawa Pracy

Z przyjemnością poznamy Twoją opinię

Skomentuj

Wystarczy 5 sekund aby być zawsze na bieżąco.

Zapisz się do naszego newslettera tutaj:

Informacje o najciekawszych artykułach i nowościach w świecie HR.

Dziękujemy za zapisanie do naszego newslettera. Od teraz będziesz na bieżąco ze światem HR.

Share This
HRstandard.pl
Login/Register access is temporary disabled
Compare items
  • Total (0)
Compare
0