Wychodząc z dość dobrze udokumentowanego już w literaturze poglądu, że ludzie różnią się między sobą pod względem tendencji do zmian miejsca pacy, autorzy* podjęli próbę zbadania czy tendencje te uwarunkowane są osobowościowo.
Okazało się, że trzy z pięciu wymiarów osobowości wykazują umiarkowany związek z częstymi zmianami pracodawców. Są to: ekstrawersja, otwartość na doświadczenie i sumienność.
Wyniki te są zgodne z innymi wcześniejszymi odkryciami, według których można mówić o istnieniu tzw. „syndromu włóczęgi” (hobo syndrome) charakteryzującego osoby o szczególnie silnej tendencji do częstej zmiany pracodawców.
Syndrom włóczęgi został szeroko opisany w badaniu Bectona, Carr’a i Judge’a. Na próbie 393 pracowników dowiedli, że ci co w swojej karierze zmieniali swoją pracę z dużą częstotliwością, będą mieli problem w rotacji pracowników. Zależność ta jest uzależniona od złożoności stanowiska pracy. To oznacza, że teoretycznie niektórzy ludzie będą bardziej skłonni do opuszczenia ich firm. Teoria syndromu włóczęgi zaprzecza mniemaniu, że szybkie zmienianie pracy jest domeną jedynie najmłodszej generacji pracowników.
Artykuł porusza pośrednio ciekawą i złożoną problematykę analizy danych biograficznych, dzięki której można próbować diagnozować indywidualne wzory karier zawodowych. Wykorzystanie takiego podejścia w selekcji zdaje się mieć dużą przyszłość.
* Vinson G., Connelly B., Ones D., International Journal of Selection and Assessment
Źródło: Pracorama.pl
