Tak samo jak każdy człowiek ma swój niepowtarzalny styl, grupy również tworzą swoje własne style i kultury. Taka kultura to nieformalne połączenie zachowań, wartości oraz postaw, które większość osób w grupie uważa za słuszne. Krótko mówiąc, kultura to „sposób, w jaki działamy”. Chociaż nie każdy zgadza się z daną kulturą i niekoniecznie podąża z jej głównym nurtem, większość członków grupy czuje, że kultura skłania ich do działania w określony sposób.
Kultura grupy ma wielki wpływ na zachowanie, postawy i poziom satysfakcji każdego z jej członków. Ludzie, którzy pasują do kultury, zazwyczaj czują się swobodnie w ramach grupy. Natomiast inni często czują się wyobcowani. Otaczający ich świat jest dla nich niewygodny.
Kultura oddziałuje też na grupę jako całość. Ma wpływ na takie rzeczy jak tempo pracy, kontakty z osobami z zewnątrz, zwracanie uwagi na szczegóły oraz na stopień ryzyka podejmowanego przez grupę. One mają w rezultacie wpływ na sukces grupy w realizowaniu wytyczonych celów.
Oceniając kulturę grupy warto też zastanowić się nad tym, jakie wartości badana grupa uznaje za słuszne. Jakie typy zachowań są w niej nagradzane? Do jakich zachęca? Cechy i zachowania wspierane przez grupę często odzwierciedlają indywidualne charaktery jej członków.
W teorii zachowań ludzkich wyróżnić można 4 podstawowe typy zachowań tj. typ dominujący, typ wpływowy, stabilny i sumienny. Każdy z tych stylów preferuje swoje warunki pracy w których jest najbardziej efektywny. W społeczeństwach Europy Zachodniej budowanie i kierowanie jakimkolwiek zespołem, rozpoczyna się od poznania preferowanego stylu pracy. Wtedy otrzymujemy dogłębną wiedzę jak motywować, co wywołuje poczucie stresu, jakie środowisko pracy wpływa najlepiej na naszego współpracownika.
Znając style przywództwa i zachowań dowiemy się dlaczego w dużej i prężnie działającej firmie nie udało się wdrożyć projektu informatycznego lub dlaczego lider rynku poniósł porażkę przy pracach rozwojowych nad ulepszeniem produktu. Brak znajomości kultur prowadzi często do katastrofy – znamy przypadki z polskiego rynku fuzji dwóch firm która kończyła się klęska, utratą zleceń, Klientów oraz kluczowych pracowników.
Znamy wiele takich firm które z dnia na dzień przestały liczyć się jako poważni gracze. Po części można uznać że zawiodły kompetencje i sposób komunikacji, że osoby które miały przeprowadzić proces analizy danego przedsięwzięcia, projektu tak naprawdę zrobiły to niedokładnie lub nieumiejętnie, mogły być przeciążone pracą innymi projektami. Natomiast drugie źródło porażki to zbiór kilku ważnych czynników determinujących efektywność pracownika – czynników na których istotny wpływ ma sam pracodawca.
Zatem klucz do sukcesu to umiejętność zarządzania ww. czynnikami. Nie jest to proste i nie zawsze uda się je wszystkie spiąć w jedną całość. Przedsiębiorstwo to zbiór indywidualnych interesów osób w niej zatrudnionych, te interesy nie zawsze są jednakowe.
[contact-form-7 404 "Not Found"]
