Ponad połowa specjalistów i menedżerów planuje w przeciągu najbliższych miesięcy zmienić pracę. Co czwarty z nich poszukuje jej aktywnie. 30% specjalistów i menedżerów z obszaru HR, odpowiedziało że nie poszukuje pracy, co jest najwyższym wynikiem wśród badanych grup zawodowych – wynika z 4 edycji badań Antal International „Aktywność specjalistów i menedżerów na rynku pracy”.
Specjaliści i menedżerowie związani z obszarem HR należą do specyficznej grupy zawodowej. Realizują politykę personalną w danej organizacji, często wdrażając nowe pomysły i rozwiązania, wychodząc czasem poza standardy i procedury. Jeżeli jednak w dłuższej perspektywie ich działania nie są doceniane, brakuje akceptacji na ich propozycje, wówczas zaczynają rozglądać się za miejscem, gdzie mogą realizować swoje pomysły – podkreśla Marta Tobiasz, starszy konsultant, Antal HR & Admin.
Respondenci związani z obszarem HR należą także do grupy, która oczekuje najmniejszego wzrostu wynagrodzenia przy zmianie pracy (o 22%). Jak zaznacza Marta Tobiasz, istota wynagrodzenia jest dla specjalisty czy menedżera z obszaru HR kwestią drugorzędna – Rozwój, możliwość realizowania projektów HR’owych to najważniejsza motywacja dla nich. Stąd oczekiwania finansowe nie są tak wysokie jak u innych grup zawodowych – dodaje.
Badania wykazały także, że aż 67% respondentów z obszaru HR dopuszcza możliwość przekwalifikowania się by podjąć prace w innej niż dotychczas dyscyplinie zawodowej.
Nie za wysoki w stosunku do innych dyscyplin zawodowych jest również wskaźnik relokacji – tylko 38% respondentów z obszaru HR przyznało się, że zmieniało miejsce zamieszkania ze względu na podjęcie nowej pracy.
Specjaliści i menedżerowie związani z HR przyznali także, że w ciągu roku otrzymali średnio 7 zaproszeń do projektów rekrutacyjnych.
Jak wynika z 4. edycji badań specjaliści i menedżerowie mimo że deklarują chęć zmiany pracy, to co raz mniej aktywnie jej poszukują.
27% z nich poszukuje aktywnie pracy, 51% biernie (cv jest dostępne na portalach rekrutacyjnych i społecznościowych i respondenci są otwarci na nowe propozycje zawodowe). 22% pracowników średniego i wyższego szczebla w ogóle nie poszukuje nowego zatrudnienia. Jednak większość badanych osób (96%) jest gotowa rozważyć ofertę otrzymaną bezpośrednio od rekrutera.
Eksperci Antal International zwracają uwagę, że wyniki raportu wskazują na pierwsze sygnały otwierającego się rynku pracownika, a wraz z niską lojalnością kadry rodzi to nowe wyzwania dla pracodawców.
– Niewątpliwie duża chęć zmian wśród kadry specjalistycznej i menedżerskiej wymusza na pracodawcach przyjrzenie się z większą wnikliwością systemom motywacyjnym w swoich organizacjach. Warto jednak pamiętać, że duża dynamika strukturalna ma też swoje zalety – na przykład umożliwia przypływ nowej wiedzy do organizacji – komentuje Artur Skiba, prezes Antal International i wiceprezes Stowarzyszenia Agencji Zatrudnienia.
Pełny raport dostępny na www.antal.pl.
O badaniu
Badanie Antal International Aktywność specjalistów i menedżerów na rynku pracy przeprowadzone było metodą CAWI w terminie 12.05-21.05.2014. W badaniu udział wzięło 1236 respondentów z Polski, w tym 30% kobiet i 70% mężczyzn. 49% respondentów to specjaliści, a 51% – menedżerowie. Badanie było anonimowe.
Źródło: Antal International
Image courtesy of jscreationzs/FreeDigitalPhotos.net
Wkurza mnie to ściemnianie i próba wciskania światopoglądu jakoby inne czynniki były dużo ważniejsze niż zarobki.
Jakbym miał szukać etatu to szukałbym właśnie miejsca gdzie zapłacą najlepiej i do tego żeby współpraca była długookresowa. Nie ma co umniejszać znaczenia zarobków, popatrzcie na system ubezpieczeń i na emerytury jakie nad nami wiszą. Co się wyszarpie i zaoszczędzi to się będzie miało, do tego trzeba pokombinować żeby środki nie traciły na wartości ale samodzielnie a nie w skompromitowanych instytucjach finansowych. Nie ma co liczyć na państwo i na zus.
Rozwój zawodowy? Ani u b. pracodawców ani co gorsza na swoim nie wykorzystuję nawet 10% wiedzy HRowskiej pozyskanej na studiach (AE Poz). Człowiek raczej uczy się biurowych podchodów, dupokrytek i utwierdza w przekonaniu że nie można pokazać zwierzchnikom że ma się choćby połowę ich wiedzy/możliwości (nie dotyczy właścicieli). Zakładam że musiałbym trafić do szczytowo wyspecjalizowanej firmy niemieckiej żeby móc się zrealizować, liczyć na merytoryczne wyzwania i zyskanie sensownej wiedzy. W Polsce może i są miejsca gdzie można liczyć na wyzwania ale na samym początku kariery (czyli pewnie kilkanaście lat od ukończenia studiów) trafia się na merytoryczny piach i trociny, czy to agencja rekrutacyjna, czy mało kulturalna i śmiertelnie nudna tymczasówka czy cokolwiek innego. W Polsce mamy głównie jednoosobowo, niemal ręcznie sterowane folwarki a nie firmy. Z braku faktycznych wyzwań i w folwarcznej kulturze pracy można jajo znieść z rozpaczy.
Dlaczego w HR jest najmniejsze oczekiwanie wzrostu wynagrodzeń? Bo siedzą w nim głównie kobiety, a kobiety cenią bardziej długookresową pewność zatrudnienia niż podwyżki. Kobietom na rynku pracy jest trudniej więc po prostu te w HR są realistkami. Generalizując – dom, mąż, dzieciak, etat i są podstawowo spełnione. Taka psychologia, nas bardziej nosi żeby wyszarpać więcej. Tu badana próba była mniej więcej zrównoważona płciowo, ale spotkanie drugiego faceta w HR bywa trudniejsze, to sfeminizowana branża i jedna z niewielu gdzie kobiety lepiej zarabiają.
Lojalność wobec pracodawcy? Kasa a potem rozwój i kultura pracy, jak coś z tego szwankuje to zawsze się szuka wygodniejszych opcji.
Na lojalność trzeba zasłużyć, to działa w obie strony po obu stronach byłem, a na końcu żeby przeżyć kogoś się bezwzględnie wycinało (albo było odstrzelonym). I to by było na tyle z lojalności. Przynajmniej między nami HRowcami nie musimy udawać że jest inaczej.