Informowaliśmy już wcześniej o planach resortu pracy dotyczących zmian w zakresie ustalania wynagrodzenia urlopowego oraz obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop. W związku z tym w ministerstwie przygotowano stosowny projekt noweli do rozp. MPiPS z dnia 08.01.1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14, z późn. zm.).
W dniu 08.10.2009 r. MPiPS wydał rozp. nowelizujące do powyżej wskazanego aktu wykonawczego, które zostało opublikowane w Dz.U. Nr 174 pod poz. 1353. W § 6 rozp. podstawowego, do katalogu należności pracowniczych, których nie uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego, dodano składnik płacowy stanowiący kwotę wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia. Warto w tym miejscu wspomnieć, że obowiązek wypłaty wspomnianej kwoty wyrównania wynika z art. 7 ustawy z dnia 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.).
Modyfikacja w § 16 rozp. podstawowego (nadanie nowego brzmienia ust. 1 i 2) ma precyzujący charakter – z obecnej wersji tych przepisów wynika, że składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, z wyjątkiem składników określonych w stawce miesięcznej w stałej wysokości, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu z okresu 3 miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu w średniej wysokości z tego okresu, przy czym muszą to być składniki faktycznie wypłacone (w dotychczasowym brzmieniu tego uregulowania była mowa o składnikach uzyskanych przez pracownika). W razie gdy pracownik nie przepracował pełnego okresu 3 miesięcy, to wynagrodzenie faktycznie wypłacone mu w tym okresie dzieli się przez liczbę dni pracy, za które przysługiwało to wynagrodzenie, a otrzymany wynik mnoży się przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go harmonogramem.
Nowela w § 18 pkt 2 rozp. podstawowego uwzględnia różne normy dobowe czasu pracy obowiązujące pracownika, a więc nie tylko 8 godzin, ale także normy niższe np. dla pracowników niepełnosprawnych określone w ustawie z dn. 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, z późn. zm.), czy dla niektórych pracowników medycznych wskazane w ustawie z dn. 30.08.1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.). Wynika stąd, że przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop należy wziąć pod uwagę konkretną liczbę odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej danego pracownika.
Nowym przepisem jest ust. 3 wprowadzony w § 19 rozp. podstawowego. Dokonując tej zmiany rozstrzygnięto, że przy ustalaniu współczynnika służącego do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wartość współczynnika obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracownika, jeżeli został on zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy. W dotychczasowej praktyce – kierując się stanowiskiem Departamentu Prawa Pracy MPiPS – i tak stosowano tę procedurę.
Ważnym unormowaniem jest § 2 rozp. zmieniającego z dnia 08.10.2009 r., będący przepisem przejściowym. Stosownie do zapisów tego uregulowania, przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop nie uwzględnia się należności przysługujących pracownikowi zgodnie z ustawą z dn. 01.07.2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035) – w okresie objęcia go przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy.
Przepisy rozp. nowelizującego wchodzą w życie w dniu 03.11.2009 r.
Autor: M. Ofierski
Źródło: Biblioteka Prawa Pracy
