Słowo „biznes” niewielu osobom kojarzy się z etyką i zasadami moralnymi. Jeśli chodzi o samych najbardziej zainteresowanych, czyli osoby z otoczenia biznesu, to kluczowe konotacje stanowią zyski, interes, pośpiech. W wielu przedsiębiorstwach jedyne, w co szefowie pokładają wiarę, to liczby.
Niestety relacje interpersonalne, które są bardzo ważne dla odniesienia sukcesu przez firmę, nie są brane pod uwagę w wyliczeniach zysków. Omijanie tego elementu jest naganne, ale jakże popularne. Dlatego T.R. Bacon w latach 2004-2005 przeprowadził w Lore Research Institute badania, które dotyczyły wpływu relacji z przełożonym na poziom zadowolenia i motywacji podwładnych. Próbie poddano 500 pracowników, którzy zostali zapytani o swoje oczekiwania w stosunku do menadżerów, współpracowników, rodziny i przyjaciół. Wyniki pokazały bardzo różnorodną paletę potrzeb. Część z nich jednak powtarzała się. Właśnie te zostały opisane w książce „Budowanie relacji w firmie”.
Bacon jest ikoną biznesu. Dzięki temu, że książka wyszła spod jego pióra, istnieje szansa, że również ta część szefów, która nie wierzy w siłę relacji interpersonalnych, przekona się o mocy wzajemnych stosunków. Autor w swojej najnowszej publikacji przypomina oczywistości, o których powinien pamiętać każdy sprawny menadżer. Jednak już przeczytanie pierwszego rozdziału może u wielu, nawet doświadczonych kierowników, wywołać poczucie zakłopotania. Niestety o oczywistościach najłatwiej zapomnieć.
Pierwszym elementem zaprezentowanym przez autora jest zaufanie, które umożliwia sprawną współpracę. Niestety niewielu ludzi ma pozytywne doświadczenia zawodowe z tym związane. Dlatego skuteczny menadżer musi być bardzo czujny, gdyż raz utracone zaufanie, niełatwo odzyskać. Bycie godnym zaufania oznacza hojność, nastawienie na współpracę, łagodność w obcowaniu z innymi, otwartą komunikację, a nade wszystko autentyczność. Autor opisuje jak, w prosty sposób, wprowadzić w życie zasadę wzajemnej ufności. Wbrew pozorom, nie wymaga to wiele pracy – wystarczą proste i jednocześnie bardzo znaczące gesty.
Kolejnym elementem, być może nieco trudniejszym do stymulowania, jest budowanie relacji z pracownikami. Nasz stosunek do pracowników wynika z takich elementów jak poczucie tożsamości, postawa wobec pracy i podwładnych, ze stylu działania, doświadczenia i z charakteru. Praca nad wzajemnymi relacjami wiąże się z znacznym wysiłkiem, jednocześnie jest to faktor ściśle powiązany z poprzednim, czyli okazywaniem sobie wzajemnego zaufania. Kluczowe jest to, żeby pamiętać, że szef jest osobą narzucającą ton współpracy i jeśli relacje w grupie utrudniają nam realizację zadań, to jest to dowód na popełniony przez nas błąd – zbieramy plony swojego postępowania.
Może się wydawać, że wrażliwość w biznesie jest dla, mówiąc kolokwialnie, „mięczaków”. Bynajmniej. Niezależnie od tego, jak bardzo mamy ścisły umysł, to stanowisko menadżera obliguje nas do bycia wrażliwym na sygnały ze strony pracowników. Kierownik powinien wyczuwać zmiany pojawiające się w pracowniku, aby w odpowiednim momencie wykorzystać pełnię jego potencjału, ale również żeby go wesprzeć w trudnej dla niego sytuacji. Co więcej, autor w zgrabny sposób przedstawił podział wrażliwości na życie zawodowe i rodzinne pracownika. W książce znajdziemy informacje jak to zrobić, żeby nie przekroczyć granic prywatności podwładnych.
Każdy z nas ma prawo do wrodzonego szacunku. Oczywiste? Jak się okazuje, tylko teoretycznie, jednak nie w codziennej praktyce. Menadżer ma obowiązek szanować u swoich pracowników panujące między nimi podobieństwa, ale również różnice. Wbrew pozorom okazywanie szacunku nie jest trudne, jeśli mamy w sobie podstawowe pokłady tolerancji i odrobinę cierpliwości.
Ostatnim elementem, jaki autor uznał za zasadniczy, są kontakty osobiste. Przyjmując nowego pracownika, interesują nas głównie jego umiejętności zawodowe. Jednak dobrzy menadżerowie chcą również wiedzieć, co tych pracowników motywuje, co chcieliby w firmie osiągnąć, co lubią, a czym nie chcą się zajmować, czym się interesują poza pracą, jak blisko są z rodziną czy też jakie mają aspiracje. Wielu polskich menadżerów uzna ten punkt za zbędne przekraczanie granic. Otóż nie. Pracownicy coraz częściej uznają pracę za miejsce na realizację własnych ambicji. Mało kto idzie do pracy na osiem godzin tylko po to, żeby markować realizowanie swoich obowiązków. Ludzie chcą pokazać się z jak najlepszej strony, rozwijać siebie i przyczyniać się do sukcesu zespołu. Jednak warunek jest jeden – pracownicy nie mogą być traktowani wyłącznie jako zasoby. Są istotami ludzkimi i nie chcą być anonimowi, chcą stanowić indywidua budujące większą całość.
Pierwsza część książki Bacona koncentruje się na tym, co menadżer powinien robić, żeby jego pracownicy byli usatysfakcjonowani. Z kolei druga część zawiera wskazówki dotyczące tego, co może zrobić dla siebie, żeby być świadomym swoich słabości i mieć nad nimi kontrolę oraz by pielęgnować pozytywne aspekty swojego charakteru. Aby móc dbać o pracowników, menadżer musi umieć zadbać przede wszystkim o siebie. Szczególnie, że na co dzień jest narażony na krytykę zarówno ze strony swoich przełożonych, jak i podwładnych. Dlatego zaraz na początku kariery zawodowej, należy poznać i wyznaczyć własne granice. „Budowanie relacji w firmie” zawiera liczne informacje mówiące o tym, jak powyższe wskazówki wprowadzić w życie. Autor w bardzo wnikliwy sposób opisuje każdy z elementów. Jednocześnie podaje liczne przykłady ich zastosowania w codziennej pracy.
Książka na pewno jest godna polecenia. Powinna być lekturą dla każdego początkującego menadżera. Dzięki temu oszczędzimy sobie licznych, jakże podstawowych, a często praktykowanych błędów. Doświadczeni menadżerowie również znajdą w niej coś dla siebie. Warto czasem poddać refleksji swoje działania i upewnić się czy jesteśmy w stanie je racjonalnie uargumentować. Jeśli zależy Ci na efektywności Twojego zespołu, bardzo polecam powyższą lekturę!
Autor: Sabina Matuszewska
